De natuur herstelt zich na een verwoestende uitbarsting

Op 18 mei 1980 barstte de vulkaan Mount St. Helens (Washington State, VS) uit. De enorme hoeveelheid as en gloedwolken die uit de vulkaan kwamen, verwoessten een groot gebied rondom de vulkaan. Vooral ten noorden van Mount St. Helens is veel vegetatie verwoest.

De NASA heeft een aantal satelieten rond de Aarde draaien. Eén van deze satelieten is de Landsat. De Landsat maakt foto's van het Aardoppervlak, en dan vooral van de vegetatie. Door Landsat afbeeldingen van voor, vlak na en lang na de uitbarsting achter elkaar te plakken krijg je een goed beeld van de verwoesting en wederopbouw van de natuur.

bron: Goddard Space Flight Center

De tekst tijdens de film is in het Engels. Dit wordt er gezegd: Voor de uitbarsting was de piek van de vulkaan bedekt met gletsjers/sneeuw, dit is wit op de foto. De vegetatie is rood gekleurd (dit is infrarood ligt dat de bomen en planten uitzenden). Dan, in 1984 wordt de Landsat 5 sateliet gelanceerd, deze kan ook foto's maken in de normale kleuren zoals wij die kennen. De vegetatie is nu weer groen op de afbeeldingen. Je ziet dat in 2009 de natuur een groot deel van het verwoestte gebied weer ingenomen heeft.

Sluiting van de Atlantische Oceaan

We leren het allemaal op school: Amerika en Europa drijven uit elkaar, ieder jaar een paar millimeter. Aan de andere kant van de wereld drijven de continenten juist naar elkaar toe: Amerika en Azië komen ieder jaar iets dichter bij elkaar te liggen. Nu lijkt hier een einde aan te komen: Wetenschappers van de universiteit van Monash (Melbourne) hebben aanwijzingen gevonden dat er voor de kust van Portugal een nieuwe subductiezone ontstaat (ook wel convergente zone genoemd, 2 platen bewegen naar elkaar toe). In de verre toekomst bewegen Amerika en Europa dus weer naar elkaar toe. Uiteindelijk botsen beide continenten op elkaar en vormt er een nieuw supercontinent.

Tektonische kaart van de zuidkust van Portugal.

De witte lijn met SIM (kaartje rechts boven) laat de nieuwe subductiezone zien.

bron

De Wilson cyclus
In de geschiedenis van onze planeet zijn de tektonische platen al vele malen verschoven. Soms vormden de platen supercontinenten (bijvoorbeeld Pangea), soms allemaal losse continenten (zoals vandaag de dag). De verandering van supercontinent naar losse continenten naar een nieuw supercontinent wordt de Wilson cyclus genoemd.

De Wilson cyclus uitgebeeld

Bron onbekend

Unieke ontdekking

De kusten langs de Atlantische Oceaan zijn passieve marges, het land gaat over in de oceaan, maar er vinden geen aardbevingen plaats (zoals bijvoorbeeld in Japan of Chili). De wetenschappers hebben de oceaanbodem voor de kust van Portugal in detail bestudeerd. Ze ontdekten nieuwe breuken en structuren die er voorheen niet waren.Ook zijn er in de afgelopen eeuw een aantal aardbevingen geweest, zoals de 1755 Lissabon beving die duiden op het ontstaan van een nieuwe subductiezone.

De wetenschappers zijn enorm enthousiast over deze ontdekking: het is de geboorte van een nieuwe subductiezone, een belangrijke ontbrekende schakel in de kennis van de plaattektoniek!

Wat hebben we hier aan? Over 50 miljoen jaar ben je met een uurtje vliegen in New York!

bron